Vazgeçilmezimdin bilirdim.

Vazgeçilmezimdin bilirdim.Yokluğunda sen komasına girerdi bedenim… Her gelen sevmez ve hiçbir seven gitmez unutma. Bil ki; giden dönüyorsa sevdiğinden değil, kaybettiğindendir aslında. – Nazım Hikmet Ran Kendine karşı yapamadığın büyüklüğü başkasına gösteremezsin. Kırılmadan eğilmeyi bilmeli insan. Kendini yeniden acı çekmeye davet etse de affedebilmeli insan. Ve unutmalı. – Kahraman Tazeoğlu Yağmur olsan binlerce damla arasında bulur tutardım seni, çünkü korkarım, toprak aldığını vermiyor geri… Korkuyu beklemenin telaşı, korkunun kendisinden çok daha ürkütücü biliyor musun? İşte bu yüzden, sensizliğin karanlık kuyusuna kendi ellerimle bırakıyorum kaderimi. Korkuyu beklemekten vazgeçiyorum ama asla seni sevmekten değil, sevgili! – Cezmi Ersöz İlk önce konuşmaktan korkarsın sevdiğinle, sonra ona aşık olmaktan. Bunlar neyse de, en son kaybetmekten korkarsın işte. – Sunay Akın Yüreğimdeki tüm seslerle yaptığım anketlerin sonuçlarına göre ben sana resmen aşığım. Dediler ki: Gözden ırak olan gönülden de ırak olur. Dedim ki: Gönüle giren gözden ırak olsa ne olur. – Hz. Mevlana Kimseyi size soğuk davranınca, gözleriniz dolacak kadar sevmeyin… Sen olmayınca buralar buz gibi. Sensizlik bir iklim adı şimdilerde… Bazen önemli olmamalı gidecek olan ya da gelmeyen; çünkü bazen, başlaman gerekir her şeye yeniden. – Nazım Hikmet Ran Benim tüm pencerelerim sana bakıyor. Varlığın cam kırığı, yokluğun yüreğimde can kırığı… Artık ne geri gelmeni beklerim ne de ben gelirim. Nasılsa ben bir şey kaybetmedim, sen bensizliği seçtin. – Nazım Hikmet Bakmayın öyle tabii ki de ağlamıyorum, giden sevgilinin ardından su döküyorum… Kimse anlamadı. Bu aşkta yüzde elliye varan indirmli acılar vardı. Peşin gözyaşı ödediğinde, yalnızlığı on iki aya bile bölüyorlardı… Mesafeler hep muamma, hep uzak. Esaretin gömülü tenime; hep alengir, hep tuzak. İşlenmiş boynuna yıldız parıltısı gümüşler. Hem bunca yakınken, hem çaresiz, hem uzak… Benden seni seviyorum dememi bekleme sevgili. Bizde zikir sessiz çekilir… Sana kötü bir haberim var. Dün daha çok özlemiştim… Aşık gibi sevmezsen kardeş gibi sev beni demiştim; sen de öyle sevdin. Bu aşkın Habil’i ben oldum Kabil’i sen! Derler ki, aşk da unutulurmuş her şey gibi. Hem de yaşanıp bittikten, soğuyup küllendikten sonra değil, tam da dolu dizgin devam ederken unutulurmuş aşk. – Elif Şafak