-->
Logo

En Yeniler

Tristes poèmes

L’inconnu pour espoir
C’est assez d’émotions, celles dans la discorde,
A pousser le bouchon, à tirer sur la corde.
J’en ai fait l’addition des douleurs qui me tordent,
J’ai posé démission et mes rêves me bordent.
Quand t’en peux plus d’plus en pouvoir,
Quand t’es perdu soir après soir,
Quand ton vécu peint tout en noir,
Prends l’inconnu pour seul espoir.
J’imagine un meilleur et fais tout pour le faire.
Fais-moi mal, fais-moi peur, je garde ce repère.
J’fais passer les aigreurs en passant des frontières,
Ne comptant plus les heurts, n’écoutant plus colère.

J'ai passé tant de temps,
A espérer en un lendemain meilleur,
J'ai suivi par raison pourtant,
Un chemin tracé, parfois sans couleur.
Aujourd'hui, se dessine un nouvel horizon,
J'en ai pris consciemment la décision,
La traversée sera longue, la mer sûrement agitée,
Je prendrai soin de ne pas blesser les personnes aimées.
Comme un doux voyage sous un toit bleuté,
Et si Toi aussi , tu poursuis ta route,
Moi, je me dois de faire face à la mienne, sans doute,
Le chemin de mon coeur se fera,
Avec mes mots d'amour, je saurai dessiner sans fracas,
Avec sincérité, sérénité et peur aussi,
Un autre paysage encore inconnu aujourd'hui.
Et si les larmes, on le dit, ne sont pas faiblesse,
Je les laisse couler encore un peu,
pour pouvoir accéder a des jours merveilleux
... Etre Moi....
Tristes poèmes

Ce n’était qu’un jour sans
Ce n’était qu’un jour sans, demain ça ira mieux.
Dis comment tu te sens toi qui mouilles tes yeux ?
As-tu aussi un temps cru en toi et en eux ?
Dis-moi ce qui te prend de devenir si vieux !
Ce n’était qu’un jour sans, tu sais ça revient vite,
Mais à quoi tu t’attends ? Laisse aller pour la suite !
Ce n’est pas maintenant qu’il faut prendre la fuite
De tes bons sentiments vers ta rage maudite.
Ce n’était qu’un jour sans, pas de quoi renoncer.
C’était plutôt sanglant, t’as bien cru en crever…
Ce n’était pas méchant mais elle t’a quitté,
Ce n’était qu’un jour sans, pas une vie gâchée.

Ce sentiment qui ment
Amants toujours aimants… pourvu que l’on s’attire
Et qu’on se colle au corps.
Amants soudain distants… attends que l’on s’étire
A rompre le lien mort.
Opposés des envies, accordés des désirs,
Nous nous causons du tort.
Nous sommes déconfits, désireux d’en finir…
Nous en voulons encore.
Il y’a des choses qu’on n’dit pas,
Que bienséance nous censure
Alors je ne les dirai pas
Pour pas passer pour une enflure.
Mais bon comprenne qui comprenne,
Elle me saoule sa rengaine,
A l’amour, oui à lui, ce sentiment qui ment,
Qui se donne à autrui et puis qui se reprend.

A chaque réussite
Le mieux c’est quand j’n’y pense pas,
Pour ça j’occupe mon esprit.
Mais qu’ai-je fait de moi déjà
Pendant ces mois tous froids, tous gris ?
J’ai décuplé ma force vive
Pleurant les larmes de mon corps.
Ça purifie et ça ravive
Car mes espoirs avaient l’air morts.
J’ai fait sans avoir l’air d’y croire
Du mieux dans bien des habitudes,
Du mieux que je commence à voir
Plus souvent dans mon attitude.
La vie ne lasse pas si vite,
Le défi fait passer le temps
Avec à chaque réussite
Le sentiment d’être plus grand.

En fantôme du passé
Je viendrai te hanter et chaque nuit te prendre
Pour t’emmener danser sur notre monde en cendre.
Je ferai du passé ta prison, tes méandres,
A ton présent volé à mon pauvre cœur tendre.
Je laisserai la vie, l’oubli et la folie
Faire ce qu’ils ont dit le jour où t’es partie.
J’inverserai les pôles d’un bonheur usable,
Si tu trouves ça drôle c’est irresponsable.
Je me ferai fantôme, un de plus à ton monde,
A mon présent la môme, au loin des jours immondes.
Ces souvenirs d’errance marquent plus que toi,
Une souffrance immense et puis… tout ça pour quoi ?

Sondez l’humain
Des gens se perdent dans ce monde
Brutal !
Si c’est la merde terre est ronde,
Normal…
Faites le tour et retrouvez votre chemin,
Passez des caps, passez en force s’il le faut.
Faites tout pour mettre la main sur le destin
Sans qu’il dérape et qu’il vous laisse sur le dos.
Des gens s’enlisent dans ces temps
Maudits !
Ça se méprise et ça se sent
Gentil…
Sondez l’humain, je vous implore de l’aimer.
Chercher encore et vous verrez cette évidence,
Ce bout de rien renferme en fait un monde entier
Dont le décor est fait de joies et de souffrances.

Pour la frime
Je m’invente des vies de héros désinvolte,
Je deviens qui je suis, c’est le temps des récoltes.
Je m’invente des mondes et dessine à toute heure,
Au hasard des secondes changeant mes humeurs.
Je cherche mes modèles et imite leurs traits…
Ou j’y reste fidèle ou je change un détail.
Je deviens éternel, mille vies sans regret,
Je reviens, je déferle et revanche est de taille.
Je sors de mes dessins et rentre dans mon corps,
Redis que je deviens, reviens d’entre les morts.
J’affirme qui je suis en apprenant à faire
Sans faire mieux qu’autrui mais plutôt mieux qu’hier.
Je frime et je m’en fous, trop timide et modeste…
Je m’envole aux passions qui m’ont tenu vivant.
Et puis merde après tout silence me déteste !
Je brime tentation d’abandonner maintenant.

Fin de peine
On se raccroche à ce qu’on peut,
Peine aux pensées et larmes aux yeux.
Dis-moi que demain sera bleu
Dès aujourd’hui si tu le veux.
Rêve éveillé me tient debout
Quand m’endormir est impossible,
Mon âme humaine sous les coups
De ce qu’on pense inadmissible.
Mais il faut admettre souffrance,
C’est ça de moins à se cacher,
Ce mal qui ralenti la danse,
Si près toujours de l’arrêter.
Accepter pour comprendre et enfin se défaire
Du poids que peuvent prendre amour, peine et colère.
Ça prend le temps qu’il faut mais rien n’est immuable,
On oubliera bientôt ces choses regrettables.

Savaş Ay - Ey Sevgili - Sezai Karakoç Şiiri - " Savaş Ay Anısına"


Rahmetli Savaş Ay Anısına

Sezai Karakoç - Ey Sevgili
Savaş Ay Seslendiriyor
Hep Kahır Şiir Albümünden


SÜRGÜN ÜLKEDEN BAŞKENTLER BAŞKENTİNE

Ey Sevgili



Senin kalbinden sürgün oldum ilkin
Bütün sürgünlüklerim bir bakıma bu sürgünün bir süreği
Bütün törenlerin şölenlerin ayinlerin dışında
Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim
Af dilemeye geldim affa layık olmasam da
Uzatma dünya sürgünümü benim
Güneşi bahardan koparıp
Aşkın bu en onulmazından koparıp
Bir tuz bulutu gibi
Savuran yüreğime
Ah uzatma dünya sürgünümü benim
Nice yorulduğum ayakkabılarımdan değil
Ayaklarımdan belli
Lambalar eğri
Aynalar akrep meleği
Zaman çarpılmış atın son hayali
Ev miras değil mirasın hayaleti
Ey gönlümün doğurduğu
Büyüttüğü emzirdiği
Kuş tüyünden
Ve kuş sütünden
Geceler ve gündüzlerde
İnsanlığa anıt gibi yükselttiği
Sevgili 
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim

Bütün şiirlerde söylediğim sensin
Suna dedimse sen Leyla dedimse sensin
Seni saklamak için görüntülerinden faydalandım Salome'nin Belkis'in
Boşunaydı saklamaya çalışmam öylesine aşikârsın sen bellisin.
Kuşlar uçar senin gönlünü taklit için
Ellerinden devşirir bahar çiçeklerini
Deniz gözlerinden alır sonsuzluğun haberini
Ey gönüllerin en yumuşağı en derini
Sevgili 
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim

Yıllar geçti sapan ölümsüz iz bıraktı toprakta
Yıldızlara uzanıp hep seni sordum gece yarılarında
Çatı katlarında bodrum katlarında
Gölgelendi gecemi aydınlatan eşsiz lamba
Hep Kanlıca'da Emirgân'da
Kandilli'nin kurşunî şafaklarında
Seninle söyleşip durdum bir ömrün baharında yazında
Şimdi onun birdenbire gelen sonbaharında
Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim
Af dilemeye geldim affa layık olmasam da
Ey çağdaş Kudüs (Meryem)
Ey sırrını gönlünde taşıyan Mısır (Züleyha)
Ey ipeklere yumuşaklık bağışlayan merhametin kalbi
Sevgili 
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim

Dağların yıkılışını gördüm bir Venüs bardağında
Köle gibi satıldım pazarlar pazarında
Güneşin sarardığını gördüm Konstantin duvarında
Senin hayallerinle yandım düşlerin civarında
Gölgendi yansıyıp duran bengisu pınarında
Ölüm düşüncesinin beni sardığı şu anda
Verilmemiş hesapların korkusuyla
Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim
Af dilemeye geldim affa layık olmasam da
Sevgili 
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim

Ülkendeki kuşlardan ne haber vardır
Mezarlardan bile yükselen bir bahar vardır
Aşk celladından ne çıkar madem ki yâr vardır
Yoktan da vardan da öte bir Var vardır
Hep suç bende değil beni yakıp yıkan bir nazar vardır
O şarkıya özenip söylenecek mısralar vardır
Sakın kader deme kaderin üstünde bir kader vardır
Ne yapsalar boş göklerden gelen bir karar vardır
Gün batsa ne olur geceyi onaran bir mimar vardır
Yanmışsam külümden yapılan bir hisar vardır
Yenilgi yenilgi büyüyen bir zafer vardır
Sırların sırrına ermek için sende anahtar vardır
Göğsünde sürgününü geri çağıran bir damar vardır
Senden umut kesmem kalbinde merhamet adlı bir çınar vardır

Sevgili 
En sevgili
Ey sevgili



Sezai KARAKOÇ




Bugünkü üstünlüğüne güvenme!... / Kızılderili Atasözü - Güzel Sözler


Sular Yükselince,
Balıklar karıncaları yer...
Sular çekilince, karıncalar balıkları...
Bugünkü üstünlüğüne güvenme!...
Kimin, kimi yeneceğine,
"Suyun Akışı" karar verir.

Kızılderili Atasözü

Şiir Vakti

"Suskunluktan daha Kıymetli" - Pisagor - Güzel Sözler


Ya Susmak,
Ya da suskunluktan daha kıymetli Bir Söz Söylemek gerekir...
-Pisagor-

Şiir Vakti

"Haksız Eleştiri" - Güzel Sözler


Haksız Eleştiri;
çoğunlukla şekil değiştirmiş hayranlıktır...

Şiir Vakti

Kaldır Başını Gör ki neler var... Güzel Sözler


Kaldır başını, Gör ki neler var...
Geçip Giden Zamanın içinde ne Hezeyanlar var...
Sanma ki bakî şu yaşananlar...
Her gecenin elbet bir sabahı var...

Şiir Vakti

Dursun Ali Erzincanlı - Yağmur (NaaT) Nurullah Genç'in Şiiri - Şiir Dinle


Yağmur (NaaT) - Nurullah Genç
Dursun Ali Erzincanlı Seslendiriyor
Şiir Dinle


Yağmur

Vareden'in adıyla insanlığa inen Nur 
Bir gece yansıyınca kente Sibir dağından 
Toprağı kirlerinden arındırır bir Yağmur 
Kutlu bir zaferdir bu ebabil dudağından 
Rahmet vadilerinden boşanır ab-ı hayat 
En müstesna doğuşa hamiledir kainat 

Yıllardır boz bulanık suları yudumladım 
Bir pelikan hüznüyle yürüdüm kumsalları 
Yağmur, seni bekleyen bir taş da ben olsaydım 

Hasretin alev alev içime bir an düştü 
Değişti hayel köşküm, gözümde viran düştü 
Sonsuzluk çiçeklerle donandı yüreğimde 
Yağmalanmış ruhuma yeni bir devran düştü 

İhtiyar cübbesinden kan süzülür Nebi'nin 
Gökyüzü dalgalanır ipekten kanatlarla 
Mehtabını düşlerken o mühür sahibinin 
Sarsılır Ebu Kubeys kovulmuş feryatlarla 
Evlerin arasına dikilir yesil bayrak 
Yeryüzü avaredir, yapayalnız ve kurak 

Zaman, ayaklarımda tükendi adım adım 
Heyûla, bir ağ gibi ördü rüyalarımı 
Çölde seni özleyen bir kuş da ben olsaydim 

Yağmur, gülsenimize sensiz, baldiran düştü 
Düşmanlik içimizde; dostluklar yaban düştü 
Yenilgi, ilmek ilmek düğümlendi tarihe 
Her sayfaya talihsiz binlerce kurban düştü 

Bir güzide mektuptur, çağlarin ötesinden 
Ulaşır intizarın yaldızlı sabahına 
Yayılır o en büyük mustu, pazartesinden 
Beyazlik dokunmuştur gecenin siyahina 
Susuzluktan dudağı çatlayan gönüllerin 
Sükutu yar, sevinci dualar kadar derin 

Çaresiz bir takvimden yalnızlığa gün saydım 
Bir cezir yaşadım ki, yaşanmamiş, mazide 
Dokunduğun küçük bir nakış da ben olsaydim 

Sensiz, kaldırımlara nice güzel can düştü 
Yarılan göğsümüzden umutlar bican düştü 
Yağmur, kaybettik bütün hazinesini ceddin 
En son, avucumuzdan inci ve mercan düştü 

Melekler sağnak sağnak gülümser maveradan 
Gümüş ibrik taşıyan zümrüt gagalı kuşlar 
Mutluluk nağmeleri işitirler Hiradan 
Bir devrim korkusuyla halkalanır yokuşlar 
Bir bebeğin secdeye uzanırken elleri 
Paramparça, ateşler sahinin hayalleri 

Keşke bir gölge kadar yakınında dursaydım 
O mücella çehreni izleseydim ebedi 
Sana sırılsıklam bir bakış da ben olsaydım 

Sarardı yeşil yaprak; dal koptu; fidan düştü 
Baykuşa çifte yalı; bülbüle zindan düştü 
Katil sinekler deldi hicabın perdesini 
İstiklal boşluğunda arılar nadan düştü 
Dolaşan ben olsaydım Save'nin damarında 
Tablosunu yapardim yıkılan her kulenin 
Ebedi aşka giden esrarlı yollarında 
Senden bir kıvılcımın, süreyya bir şulenin 
Tarasaydım bengisu fışkıran kakülünü 
On asırlık ocağın savururdum külünü 

Bazen kendine aşık deli bir fırtınaydım 
Fırtınalar önünde bazen bir kuru yaprak 
Uğrunda koparılan bir baş da ben olsaydım 

Sensizlik depremiyle hancı düştü; han düştü 
Mazluma sürgün evi; zalime cihan düştü 
Sana meftun ve hayran, sana ram olanlara 
Bir bela tünelinde ağır imtihan düştü 

Badiye yaylasında koklasaydım izini 
Kefenimi biçseydi Ebva'da esen rüzgar 
Seninle yıkasaydım acılar dehlizini 
Ne kaderi suçlamak kalırdı ne intihar 
Üstüne pırıl pırıl damladığın bir kaya 
Bir hurma çekirdeği tercihimdir dünyaya 

Suskunluğa dönüştü sokaklarda feryadım 
Tereddüt oymak oymak kemirdi gururumu 
Bahira'dan süzülen bir yaş da ben olsaydım 

Haritanın en beyaz noktasına kan düştü 
Kırıldı adaletin kılıcı; kalkan düştü 
Mahkumlar yargılıyor; hakimler mahkum şimdi 
Hakların temeline sanki bir volkan düştü 

Firakınla kavrulur çölde kum taneleri 
Ahuların içinde sevdan akkor gibidir 
Erdemin, bereketin doldurur haneleri 
Sensiz hayat toprağın sırtında ur gibidir 
Şemsiyesi altında yürürsün bulutların 
Sensiz, yükü zehirdir en güzel imbatların 

Devlerin esrarını aynalara sorsaydım 
Çözülürdü zihnimde buzlanmış düşünceler 
Okşadığın bir parça kumaş da ben olsaydım 

Sensiz, tutunduğumuz dallardan yılan düştü 
İlkin karardı yollar, sonra heyelan düştü 
Güvenilen dağlara kar yağdi birer birer 
Sensizlik diyarından püsküllü yalan düştü 

Yağmur, duysam içimin göklerinden sesini 
Yağarsın; taşlar bile yemyeşil filizlenir 
Yıldırımlar parçalar çirkefin gövdesini 
Sel gider ve zulmetin çöplüğü temizlenir 
Yağmur, bir gün kurtulup çağın kundaklarından 
Alsam, ölümsüzlüğü billur dudaklarından 

Madeni arzuların ardında seyre daldım 
Küflü bir manzaranın çürüyen güllerini 
Senin için görülen bir düş de ben olsaydim 

Şehirler kabus dolu; köylere duman düştü 
Tersine döndü her şey sanki; asuman düştü 
Kırık bir kayık kaldı elimizde, hayali 
Hazindir ki; dertleri asmaya umman düştü 

Ayrılığın bağrımda büyüyen bir yaradır 
Seni hissetmeyen kalp, kapısız zindan olur 
Sensiz doğrular eğri; beyaz bile karadır 
Sesini duymayanlar girdabında boğulur 
Ana rahminde ölür sensizlikten bir cenin 
Şaşkınlığa açılır gözleri, görmeyenin 

Saatlerin ardında hep kendimi aradim 
Bir melal zincirine takıldı parmaklarım 
Yeryüzünde seni bir görmüş de ben olsaydım 

Sensiz, ufuklarıma yalancı bir tan düştü 
Sensiz kıtalar boyu uzayan vatan düştü 
Bir kölelik ruhuna mahkum olunca gönül 
Yüzyıllardır dorukta bekleyen sultan düştü 

Ay gibisin; güneşler parlıyor gözlerinde 
Senin tutkunla mecnun geziyor güneş ve ay 
Her damla bir yıldızı süslüyor göklerinde 
Sümeyra'yı arıyor her damlada bir saray 
Tohumlar ve iklimler senindir; mevsim senin 
Mekanın fırçasında solmayan resim senin 

Yağmur, birgün elimi ellerinde bulsaydım 
Güzellik şahikası gülümserdi yüzüme 
Senin visalinle bir gülmüş de ben olsaydım 

Tavanı çöktü aşkın; duvarlar üryan düştü 
Toplumun gündemine koyu bir isyan düştü 
İniltiler geliyor doğudan ve batıdan 
Sensizlikten bozulan dengeye ziyan düştü 

Islaklığı sanadır ahımın, efgahımın 
İçimde hicranınla tutuşuyor nağmeler 
Sendendir eskimeyen cevheri efkarımın 
Nazarın ok misali karanlıkları deler 
Bu değirmen seninle dönüyor; ahenk senin 
Renkleri birbirinden ayıran mihenk senin 

Bir hüzün ülkesine gömülüp kaldı adım 
Kapanıyor yüzüme aralanan kapılar 
Sana hicret eden bir Kureyş de ben olsaydım 

Yağmur, sayrılığıma seninle derman düştü 
Beynimin merkezine ölümsüz ferman düştü 
Silindi hayalimden bütün efsunu ömrün 
Bir dönüm noktasında aklıma Rahman düştü 

Nefsinle yeniden çizilecek desenler 
Çehreler yepyeni bir degişim geçirecek 
Aydınlığa nurunla kavuşacak mahzenler 
Anneler çocuklara hep seni içirecek 
Yağmur, seninle biter susuzluğu evrenin 
Sana mü'mindir sema; sana muhtaçtır zemin 

Damar damar seninle, hep seninle dolsaydım 
Batılı yıkmak için kuşandığın kılıcın 
Kabzasında bir dirhem gümüş de ben olsaydım 

Kardeşler arasında heyhat, su-i zan düştü 
Zedelendi sağduyu; körleşen iz'an düştü 
Şarrkısıyla yaşadık yıllar yılı baharın 
İnsanlık bahçemize sensizlik hazan düştü 

Yağmur, seni bekleyen bir taş da ben olsaydım 
Çölde seni özleyen bir kuş da ben olsaydım 
Dokunduğun küçük bir nakiş da ben olsaydım 
Sana sırılsıklam bir bakiş da ben olsaydım 
Uğrunda koparılan bir baş da ben olsaydım 
Bahira'dan süzülen bir yaş da ben olsaydım 
Okşadığın bir parça kumaş da ben olsaydım 
Senin için görülen bir düş de ben olsaydım 
Yeryüzünde seni bir görmüş de ben olsaydım 
Senin visalinle bir gülmüş de ben olsaydım 
Sana hicret eden bir Kureyş de ben olsaydım 
Damar damar seninle, hep seninle dolsaydım 
Batılı yıkmak için kuşandığın kılıcın 
Kabzasında bir dirhem gümüş de ben olsaydım

Nurullah Genç

Şiir Vakti