Aldığım nefes kalbinde yer bulabilirmi ,
Aşkından mahvolmuş hayatım, hiç senden ayrılabilirmi
Nefesin kadar güzel kokar ,Dudaklarından çıkan şarkılar,
Uykusuz gecelerdeki hatıralar ,Kollarımla seni sarar,
Gözlerin gibi rüyalar,
Bana öyle bir sarıl ki, bitmesin bu masal.
Bana yakın olduğunda, dünya kimin umurunda,Aşkınla perişanım, zaferler kazansamda.

Öyle güzel susarım ki, sağır olursun.

Ey yalnızlık nikâh mı kıydın bana. Helalimmişsin gibi her gece giriyorsun koynuma.

Büyük adamın hatası da büyük olur.

Yağmurlar düşünce tenime her damlayı sen sanıp aşk bildim. Ve biliyor musun gölgeni bile çok özledim.

Yanmak var, yanmak var. Odun yanınca kül olur, insan yanınca kul olur!

Bir hayli kırgınım. Kime olduğunu, neden olduğunu bilmeden. Belki hayata, belki kendime, belki de dilimden düşmeyen keşke’lere.

Silahlanma dünyanın en pahalı hurdalığıdır.

Kapı açılır, sen yeter ki vurmayı bil. Ne zaman bilmem, sen yeter ki o kapıda durmayı bil.

Yanaklarım dururken canımı sıkman çok saçma.

Ertelemek yaşamın mayasını kaçırır. Kızdıysan bağır, sevindiysen söyle, özlediysen arkasından koş.

Özlemek, ölmekten sadece iki harf fazla be çocuk…

Hadi simit satanı anladım, kestane satanı da. Peki ya dost satan, o da mı ekmek parası?

Öğrendim ki; her yarayı saran zaman değil sevgidir.

Ne diye böbürlenip büyükleniyorsun? Doğumun bir damla su, ölümün bir avuç toprak değil mi?

Sarhoşken söylenen her söz, ayıkken düşünülmüştür.

Birer birer, seve seve çıktığım aşk basamaklarını; onar onar, söve söve iniyorum şimdi.