Benden başkasına bakıyorsa gözlerin, Ben sana kal diyemem ki..

Yağan yağmur bir insanın dışından çok içini ıslatıyorsa eğer, Ya karanlığa karışmıştır hayalleri, Ya da bir bulutun sinesinde asılı kalmıştır umutları...

Kader beni benden aldı. Cekilmez dertlere saldı. Seni geleceksin diye, Gözlerim yollarda kaldı...

ıcıne dusen her huzun damlası senı nekadar cok sewdıgımı hatırlatsın...

Deli gibi sevmek bir işe yaramıyor. Sadece uykusuz bırakıyor.

Söylesem hüzün olur, Söylemesem de hüzün Zaten sözler de bezgin… Kime ne anlatılsın!

"Olmazsa olmaz" dediğimiz insanların genelde "Olmasada olur" larıyız.

Dört tarafı hüzünle çevrili yara parçasına "Aşk" denirmiş.... Yüreğimin coğrafyasına düşünce anladım..

Her şey güzel olacak; bu da geçecek; sen güçlüsün... diye diye yolu yarıladık. Ama her şey hep aynı kaldı.

Sen onun için yanıp tutuşursun, o gider başkalarıyla ısınır.

Açıp kollarını gelirsin diye İçime bir ümit dolar her sabah Ne ilk yanılışım ne son olacak Ümidim içimde solar her sabah..

Hep yere düştüm geçmişe takılıp, gel beni düştüğüm yerden kurtar..

ALLAH`ım sen benim canımı al ki benim sevgilimde ölsün.

Boş yere canı yanmaz insanın. Ya bir eksiklik vardır geleceğe dair, ya da bir fazlalık vardır geçmişten gelen!

Gündüzleri saklanan gece ortaya çıkıyor. Belki de seni yok yere hüzünlü yapan şey buydu.

Yine karanlık gecenin sessizligine büründüm.

Kalp kırık birdaha severmi dersin. Sevipte birdaha darbemi yesin...

Mutluluğu Hak eden insanlar Yalnızlığa mahkumdurlar

Sensiz hiç bir yerin tadı yok. Hiç bir şey mutluluk vermiyor. Her şey sanki düzelmek için senin gelmeni bekliyor.

Her aşkın ardından hatıralar silinir tıpkı her depremin ardından enkazların temizlendiği gibi.

bazen kendimi yeni yürümüye başlayan bi bebek gibi hissediyorum tam ondan kaçabilaceğimi düşündüğüm an ayağa kalkıyorum ama yüzüstü yere düşüp ağlayınca daha kaçmayı öğrenmediğimi anlıyorum...

Bir zamanlar aklımdan çıkmayan sen, şimdi geçmiş zamanda biri olarak anlattığım oldun.

Her şey dağınık bugünlerde, şimdilik öyle kalsın ama belki bir gün toplarım..

Ve mutluluk, Suya düşmüş bir damladır. Ara ki bulasın..

Hüzün uzaklara ait olup yakınlarda hapis olmaktır.

Her şeye canını sıkma ey gönül! Ne dertler kalıcı nede bu ömür.

Yüreğim İçeri Gir Kapat Kapıyı, Dışarısı Çok Soğuk, Yalan Yağıyor Üşütme...

ÇaLar Saat Gibidir HayaLLer, Sen Kurarsın. OnLar "ÇaLar"...

Aslında insanı en çok acıtan şey hayal kırıkları değil Yaşanması mümkünken yaşayamadığı mutluluklardır..

Derin bir insanım ben... Herkes anlayamaz. Gülümsemelerim kahkahalarım çoktur. Ama bir o kadarda üzüntülerim, hayal kırıklıklarım da çoktur. Hepsini gülümsemelerimin arasına saklar, kendime mutluluk maskesi yaparım.

istediğim tek kişilik bir sıra ve iki kişilik bir aşktı belki biraz kısaydı avuçlarımdaki çizgiler avuçların neden hep sağırdı ellerime karşı bilmiyorum birilerinin kaldırmasını beklerken üzerimden beni anlayamayacaksın hiçbir kağıdı anlamanı beklediğim gibi.

Bir şeylere heves ettiğim günlerim vardı, rahmetle anıyorum..

ıslak sokaklar mevsimindeyiz artık, Bu karabalık şehre hüzün yağar bu zamanlar, Yalnızlık yağar caddelere, Darmadağın saçlar, ıslak yüzler hep yere bakar, Kahveleri bile dert yüklüdür, Çayları daha bir demli, Unutulan sevgililer hatırlanır, Veya sevgililer unutulmaya çalışılır, Bu şehirde vitrinler az sulu rakı gibidir, Her adımı yalnızlığa uzanır, Yinede hızlı atılır adımlar, Koşulur bu sokoklarda, Herkes kendi türküsünü söyler yüzünü buruşturarak, Herkes kendi hikayesini en acı sanır, Kendisi koca bir yalanken gerçeği arar bu şehir, Sokakları gibi evleride acı doludur, Gözyaşları taşar pencerelerden, Geceleri gerçekleri sokaklarda, Hergün başka bir maske takar insanlara, Hayatları vardır anlattıkları, Birde tek başına kaldıklarında yaşadıkları, Aşkları bir damla gözyaşında boğulur bu şehrin, Onun için geceler yeni hayatlar yazılır kimsenin bilmediği zamanlara, Onun için kimse üzülmez gidenlere ve acır geride kalanlara, Herkes kendi türküsünü söyler bu şehirde, Sadece kendisine ağlar, Herkesin tiyatrosudur bu şehir...

Gelecekten pek umutlu degilim artik.. Adı gelecek olsa ne olur, Senle gelmedikten sonra.

Dışarıda yağmur, yüreğime hasret, fikrime sen. Nasıl yağıyorsunuz üçünüz birden bir bilsen...

En çokta kendimi özlüyorum ben, seni tanımadan önceki beni.

Öyle inanmıştım ki mutlu olacağıma. O kadar emindim ki kalbimin karşılık bulacağına. Ama maalesef, kaybedişlerin en acı olanı mutluluğa ramak kala olanıymış.

Kızıllığın kan renginde yüzüyorum. Bir sen kalıyorsun aydınlıktan geriye, Hüznün avuçlarına dökülüyorum.

İkimizde aynı şeyi düşünüyoruz; Ben seni, Sen kendini...

Yoruldum 'TÜKENDİM'...Sabrettikçe Üstüme Geliyor Gibisin... Ufacık Bir tebessümü Ağzımdan Burnumdan Getiriyorsun Hayat.. Çok Şey İstemedim ki Ben Senden Sadece Biraz 'HUZUR' Herkesin İstediği Gibi 'HUZUR' Sana Ayak Uydurmaya Çalıştıkça 'ÇELME' Takıyorsun Bana... Kapaklanıyor Benliğim Hayallerim 'YÜZ' Üstü Yere... Yara Bere İçinde Tüm 'UMUTLARIM' Çırpındıkça Çekiyorsun Beni Karanlığına... Canımı 'ACITIYORSUN'Hayat 'MOLA' İstiyorum Artık Hayat... Sadece Bir 'MOLA'...

Ne çok hüzün var sahi.. Sabahtan başlıyoruz hüzünlenmeye, koca gün yetmiyor. Ertesi güne devrediyoruz bazı hüzünleri.

Ey hayat; Çocukluğum bittiğinden beri sırtımdan indiğin yok. Az müsaade et de, iki yudum soluklanayım!

Belki de hepimiz hiç düşünmeden kalbimizin en iyi kısmını vermisizdir. Hemde karşılığında bizi düşünmesi bile zor olanlara...

Mutlu sonların varolmadığı bir gezegende mutlu bir hayat yaşayamazdık zaten. Olması gerektiği gibi oldu her şey. Düzeni değiştirecek kadar gücümüz olsa ellerimiz ayrılmazdı. Düşündüm, belki de hiç gerçek olmadın, hepsi benim hatam yine büyük roller yükledim sana. Hayaldin, ya da rüyaydın ama yine de gidiyordun. Uyanıyordum, ayılıyordum, arınamıyordum. Sonrası hep aynı yalanlar; " iyiyim, bir şeyim yok, mutluyum... "

İnsanı iki şey kahreder : sevmediği insandan gelen samimiyet ,sevdiği insandan görmediği ilgii .

Senden ayrı günlerimi, sana nasıl anlatsam ki, Mevsimsiz çiçekler gibi, yarım kaldım inanki, Sensizliğin acısını, sen nereden bileceksin, Sen hiç sensiz kalmadın ki, mevsimleri saymadın ki..

Ülkenin farklı şehirleriydik. Ben sürgün yeri, sen başkent, ilk isyan hep sende başlardı; cezasını çekmek hep bana kalırdı..

Gece olunca perde çekilir ışık söner Odanda tek kalırsın... Gece olunca masken iner makyaj gider Odanda tek kalırsın.

Her Defasında ipleri Birbirine Dolayıp Elimde Tutamadıgım bir Uçurtma Misaliydi Mutluluk.. Ya Ben Beceriksizdim, Yada Rüzgar çok Acımasızdı.

Tek Celsede Alacağım 'YÜREĞİMİN' Velayetini Senden... Nafakayla Büyüyen 'DUYGULARLA' Yetişmez Çünkü 'SEVGİ'... 'İYİKİLERİLERİM' Sınır İhlali Yapmaktan 'MÜEBBETE' Mahkum... 'KEŞKELERİM İse Haddini Aşmakta Bu Günlerde... 'HÜZÜNLERİ' Süsleyip İstiflemekten Artık Yoruldum.